Lyrics

กระทู้จากหมวด "ห้องนั่งเล่น" โพสต์โดย Amarill, 2 พฤศจิกายน 2013.

  1. Amarill

    Amarill ทหารม้า

    เนื่องจากได้รับแรงบันดาลใจมากจากเมมเบอร์ 2 ท่านในบอร์ดที่อุส่าห์ขยันแต่งนิยายให้เราได้อ่านกัน ทำให้สกิลนักเขียนของริลพุ่งพรวด บวกกับกระทู้แนะนำหนัง เพลง ซี่รี่ย คอมิค ที่มีคนดันมาโพสอะไรให้รำลึกความหลัง เลยเอามาเขียนๆเป็นนิยาย อาจจะไม่แฟนตาซีหรอก เพราะริลยังหัวไม่ถึง ขอหัดหยิบจับเอาอะไรรอบตัวมาเล่าให้ฟังดีกว่า ง่ายดี 555
    แนะนำติชมยังไงบอกด้วยนะคะ ริลยังเป็นมือใหม่อยุ่ดี และนี้ก็เรื่องแรกเหมือนกัน

    -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

    Intro : Call me may be - Carly Rae Jepsen

    “……Hey I’ve just met you and this is crazy but here’s my number so call me may be…….”

    เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง อีกครั้ง และอีกครั้งอยู่บนโต๊ะทำงาน สิ่งมีชีวิตปริศนาใต้ผ้าห่มกลิ้งมาขอบเตียงแล้วเอื้อมมือสะเปะสะปะควานหา สายตามัวๆเหลือบมองชื่อที่หน้าจอโทรศัพท์ เมื่อรับสายเสียงแช่มชื่นสดใสขัดกับหน้าตาก็กรอกเสียงลงไปทักทาย
    “.......ไอซรออยู่ bus terminal ตั้งแต่เช้าแล้วนะ” ปลายสายตอบกลับ
    “ฮึ่ย นี่กี่โมงเอง” สิ่งมีชีวิตปริศนาใต้ผ้าห่มเถียง
    “แอม นี่บ่ายโมงแล้ว ไอซรอแอมตั้งแต่ 8 โมงเช้าแล้วนะ เธออยู่ที่ไหน” น้ำเสียงจากปลายสายหงุดหงิดมากขึ้นทุกคำพูด

    “แอมอยู่ตรงข้างๆรันเวย์แล้วน่า รถติดมากเลย อีก 5 นาทีถึงน่า แค่นี้นะ เครื่องบินกำลังจะขึ้นอยู่ข้างๆ เค้าให้ปิดโทรศัพท์ละ”
    สิ่งมีชีวิตปริศนาตัดสายทิ้งแล้วออกมาจากรังดักแด้ผ้าห่ม กลายร่างเป็นหญิงสาวตัวสูง หุ่นแบบนักกีฬา แอมพุ่งตัวออกจากเตียง ทำธุระส่วนตัวและออกจากบ้านไม่ในเวลาไม่ถึง 10นาที

    ถนนเส้นบางนา-ตราดไม่เคยมีรถติด อย่างน้อยก็ไม่ใช่ในช่วงเส้นทางที่เธอต้องใช้อยู่ประจำๆ ถนนที่เข้าสู่สนามบินสุววรณภูมิก็เป็นทางตรงและโล่งพอจะให้รถแท๊กซี่วิ่งด้วยความเร็วมากที่สุดที่โชเฟอร์กล้าโดยไม่ต้องหลบรถอื่น เมื่อถึงท่ารถขนส่งสาธราณะที่ไว้คอยบริการผู้ที่ใช้บริการสนามบินสุวรรณภูมิ แอมเริ่มมองหา หนุ่มร่างผอมบาง กับคิ้วที่ขมวดยุ่งแทบตลอดเวลา และพบเขานั่งอยู่ที่เก้าอี้รอรถมุมหนึ่ง

    “ไง รอนานไหน” เธอทักเสียงหวานและพยายามยิ้มอย่างที่ตัวเองคิดว่าจะดูน่ารักที่สุด

    “อ๋อ พอดีไอซเพิ่งมาถึงเมื่อ 5 ชั่วโมงที่แล้วเอง” เขาตอบด้วยน้ำเสียงที่หวานพอๆกับเธอ แต่สีหน้ายิ้มแย้ม ประชดประชันกันสุดฤทธิ์

    แม้ไอซจะไม่ใช่คนหน้าตาขี้เหร่ แต่การมองคนอื่นด้วยหางตา หรือเหลือบตามองแบบที่เขาชอบทำบ่อยๆ ก็ไม่ใช่การแสดงออกที่ดูเป็นมิตรนัก แอมรู้ว่าเป็นเพราะเขาขี้อายเกินกว่าจะมองใครตรงๆ และพยายามบอกให้เขาแก้ ของบางอย่างมันก็แก้ไม่หายนี่นะ คงเหมือนนิสัยสายตลอดศกของเธอนั้นหละ

    “ปะ หาอะไรกินกันเธอ” แอมกล่าวชวน

    “จะดีเหรอเธอ นี่มันอีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะเย็นแล้วนะ” ไอซตอบเสียงหวาน รอยยิ้มบนใบหน้าที่แสดงออกเพื่อจงใจกวนประสาทเธอ

    แอมไม่ตอบและออกเดินนำหน้า ไม่นานนัก ทั้งคู่มาถึงห้างสรรพสินค้าไม่ไกลจากบ้านของฝ่ายหญิงไม่เท่าไหร่ ในเมื่อเธออกปากว่าเธอจะเลี้ยงเพื่อไถ่โทษที่ให้เขารอนาน เธอจึงอ้างสิทธิ์ว่าเจ้ามือต้องเป็นคนเลือก ไม่ใช่โจทย์ผู้จะรับคำขอโทษ เสียงคัดค้านของไอซที่ว่า ‘ไหนหล่อนบอกจะเลี้ยงชาบูชิไง’ จึงตกไปโดยปริยาย ดังนั้นมื้อบ่ายของทั้งคู่จึงจบลงที่ศูนย์อาหารบริเวณหน้าโรงหนัง

    “ แอม ไอซมีอะไรจะบอก” ไอซพูด พลางผลักจานที่ว่างเปล่าออกไปด้านข้าง แอมคิดว่าคนที่ไม่เห็นว่าเขาซื้ออะไรมาคงเดาไม่ได้ว่ามันเคยมีผัดไทยกุ้งสดพิเศษ เส้นเยอะๆ กุ้งเต็มพิกัด อยู่บนนั้น ไอซสั่งทุกอย่างเต็มที่เสมอ แต่ในครั้งนี้แอมคิดว่าไอซคงแค่’กะเอาให้คุ้ม’

    “อะไร ยอมรับแล้วเหรอว่าชอบผู้ชาย” หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมาจากจานอาหารของเธอ

    “ทำไมชอบเอาเค้าไปจิ้นวายจังนะ เค้าไม่น่าส่งเรื่อง Free ให้เธอดูเลย เปล่า ไอซจะไปอเมริกา” ไอซตอบกลับ

    “อื้อ.....ก็ดี ไปเมื่อไหร่หละ ปีหน้า หรอ” แอมถาม อยู่ๆ เธอก็รู้สึกว่าท้องว่าง ข้าวมันไก่ครึ่งจานในกระเพาะหายไปไหนนะ

    “อีก 2 อาทิตย์” ไอซตอบ แอมก้มหน้าก้มตากินข้าวมันไก่ส่วนที่เหลืออยู่ด้วยความคิดที่สับสนวนไปวนมา เธอรู้สึกตัวอีกทีเมื่ออยู่หน้าโรงหนัง เมื่อไอซถามว่า จะเอาป๊อบคอร์นรสอะไร เธอจำได้ว่าเธอไม่ได้ตอบ เธอแค่มองหน้าเขาแล้วยื่นเงินให้ กว่าจะรู้ว่าเขาสั่งแบบที่เธอชอบก็ตอนที่หยิบเข้าปากไปกำมือนึงแล้วมันมีทั้งรสหวานและรสชีสนั้นแหละ



    เวลา 2 ชั่วโมงในโรงหนังที่แอมจำไม่ได้ว่าตอนจบเป็นยังไงผ่านไปไวเหลือเกิน เกือบ 6 โมงเย็นแล้วในตอนที่ไอซนั่งรถมาส่งเธอที่ป้ายรถเมล์แถวตลาดใกล้ๆบ้านเธอ

    “แอม เป็นอะไรรึเปล่า วันนี้เธอหลุดๆนะ นอนไม่พอรึไง” ไอซถาม แอมคิดในใจว่ายังต้องประชดกันอีกรึไง

    “ก็.... ไม่รู้สิ” เธอตอบ แล้วความเงียบระหว่างคนสองคนก็เกิดขึ้นท่ามกลางเสียงจอแจของตลาดยามเย็น

    “ไว้....เจอกัน” แอมหมุนตัวเดินมุ่งหน้าไปตามทาง มุ่งหน้ากลับบ้านของเธอ ทิ้งให้ไอซยืนมองเธอเดินห่างออกมา เส้นทางของเธอคือระยะทางเกือบ 1 กิโลเมตร เลาะริมคลองที่สายน้ำไม่สะอาดนัก แม้จะอยู่ใกล้ถนนสี่เลนที่มีรถวิ่งตลอดเวลา แต่แสงอาทิตย์ยามเย็นทำให้สะพานข้ามคลองสะท้อนบนผิวน้ำ และท้องฟ้าที่ชมพูจางๆ ดูสงบและเย็นตา แอมเดินเอื่อยๆมาหยุดอยู่กลางสะพาน มองเหม่อดูชาวบ้านลุยน้ำกู้แหที่เหวี่ยงออกไปซ้ำแล้วซ้ำเล่า แล้วครุ่นคิด
    “ทำไมไม่เข้าบ้านไปเลยหละ” เสียงคุ้นหูดังขึ้นทางซ้ายมือของเธอ

    “เรื่องแบบนั้น ไปกันใน 2-3 อาทิตย์ไม่ได้หรอก” เธอพูด

    “เธอพูดอะไรนะ บ้านเธออยุ่แค่นี้เองนะ อ๋อ.....เรื่องเค้าไปอเมริกา” เจ้าของเสียงคุ้นหูเดินมาอยู่ข้างๆเธอ หันหลังพิงราวสะพาน ข้างๆ ด้วยท่าทีสบายๆ ราวกับว่าเรื่องที่รบกวนจิตใจเธอไม่ใช่เรื่องใหญ่และนั้นทำให้เธออยากผลักเขาตกคลองไปซะเดี๋ยวนั้น ทำไมคลองที่บ้านถึงไม่มีจระเข้นะ

    “ทำไมไม่บอกกันก่อนหน้านี้หละ” เธอถาม

    “ก็เราไม่ค่อยได้เจอกัน” ไอซตอบ เขาแหงนหน้าขึ้นมองนกฝูงใหญ่ที่กำลังบินกลับรัง

    “แต่เราคุยกันทุกวัน เฟซไทม์คุยกันตลอด เล่นเกมส์ด้วยกันตลอด เราติดต่อกันตลอดนะไอซ” แอมแย้ง

    “เธอบอกอิ้งรึยังหละ” เธอถามถึงเพื่อนสนิทไอซคนหนึ่ง อิ้งเป็นเพื่อนสมัยมัธยมของไอซ ทั้งคู่โตมาด้วยกัน และเป็นคู่หูที่แยกกันยากตามคำบอกเล่าของเพื่อนๆรอบตัวไอซ เพื่อนคนนึงของไอซเคยพูดกับเธอว่า คงมีแต่แอมนั้นหละที่ไปไหนมาไหนกับไอซได้โดยไม่มีอิ้ง

    “อือ บอกแล้ว” ไอซตอบ

    “บอกตอนไหน” แอมซักไซ้

    “ก็บอกตั้งแต่วันแรกๆ ที่รู้เรื่อง เมื่อ 2-3 เดือนก่อน แชทคุยกันในเฟซหนะ” คำตอบของไอซทำให้เธอคิดว่า ตัวเงินตัวทองน่าจะเป็นสัตว์นักล่ามากกว่าสัตว์กินซาก เพราะแถวนี้มีเยอะทีเดียว

    “ไอซอยากบอกแอมตรงๆ บอกต่อหน้ามากกว่า” เขาหันมามองเธอ

    “เรื่องแบบนี้ไอซไม่อยากบอกทางโทรศัพท์นะแอม” ไอซพูด

    “เออ ดีจัง เค้าคงเป็นคนสุดท้ายที่รู้เรื่องเลยนะเนี้ย ไม่มาเคาะประตูบ้านบอกตอนตี1 ตี2 ตอนเธอจะขึ้นเครื่องเลยหละ” แอมหงุดหงิด เธอผลักอกเขาเบาๆ แล้วหันหมุนตัวไปอีกทางหนึ่ง ถ้าเสียงดังตูม ไม่ทำให้เธอหันกลับมายืนตะลึงงันหละก็เธอคงเดินไปถึงตีนสะพานอีกฟากแล้ว

    “หล่อนผลักฉันลงมา!!!!!” ไอซตะโกนขึ้นมาจากด้านล่างพลางตะเกียกตะกายว่ายน้ำขึ้นมาริมตลิ่ง

    “หล่อนเป็นเห้ อะไรเนี้ย ฉันกลืนน้ำเข้าไปนะ แล้วมือถือ!!!! แอม!!!! ” เขาสบถ เสื้อผ้านอกจากจะเปียกแล้วยังเลอะโคลนดำๆครึ่งตัว แอมนิ่งตะลึงงัน ไม่รู้ว่าสีหน้าของเธอแสดงออกถึงความตกใจหรือนึกขำมากกว่ากัน แต่ที่แน่ๆ ไอซคงไม่ขำด้วย อย่างน้อยนั้นก็เป็นกางเกงยีนส์ตัวโปรดของเขา ส่วนเรื่องมือถือ ให้ตายสิ เขาคงภาวนาให้มีจระเข้พุ่งขึ้นมางับเธอบนสะพานแน่นอน



    โชคดีที่คลองนี้ไม่มีจระเข้นะ แอมคิด
    Last edited: 4 พฤศจิกายน 2013
    Rheagar Targaryen, Fangiris, Hodor is coming และอีก 3 คน ถูกใจข้อความนี้
  2. Amarill

    Amarill ทหารม้า


    Track 01 : เพลงสุดท้าย - Paradox
    ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
    “...........และเพลงนี้ อยากจะ ร้องเป็นเพลงสุดท้าย แม้ว่าเธอจะอยู่ไกลแสนไกลเพียงเท่าใด เสียงเพลงยังอยู่..........”

    เสียง2 เสียงร้องเพลงในห้องคาราโอเกะอย่างสนุกสนาน ท่ามกลางกองเชียร์อีก 10 กว่าชีวิตในห้องคาราโอเกะขนาด VIP

    งานมีตติ้งของกลุ่มคนที่เล่นเกมส์ออนไลน์ด้วยกันนัดรวมตัวคนที่แตกต่างกันอย่างสุดโต่ง เอาไว้ที่ๆหนึ่ง ช่วงเวลาหนึ่ง ทั้งคุณแม่วัย 40 หนุ่มเซลล์แมน คุณครู อนิเมเตอร์ สาวออฟฟิศ วิศวกร เด็กเดินโพยบอล และที่ขาดไม่ได้คือนักศึกษา แต่ละคนมีนิสัยที่แตกต่างกันอย่างลงตัว ทำให้บทสนทนาภายในกลุ่มไม่เคยน่าเบื่อไม่ว่าจะในเรื่องเกมส์หรือนอกเกมส์ หนุ่มนักศึกษาผู้มีรสนิยมไม้ป่าเดียวกันนอกเกมส์ที่ดำรงตำแหน่งหัวกิลด์ในเกมส์เป็นผู้จัดนัดหมายและทุกคนก็พร้อมใจกันมาเจอกันที่ห้างใหญ่ใจกลางกรุงเทพ ถ้าจะมีคนนอกกลุ่มเล่นเกมส์หละก็ คงเป็นอิ้ง หนุ่มน้อยตัวเล็กที่ติดตามมากับไอซนั้นแหละ

    อ้น รู้จักกับไอซและแอมในเกมส์ออนไลน์เกมส์หนึ่ง เขาส่งคำชวนเชิญไอซให้เข้าร่วมกลุ่มกิลด์กับเขา แม้จะชอบเพศเดียวกันและชอบแทะโลมไอซเป็นพิเศษ อ้นก็เป็นคนที่มีความเป็นสุภาพบุรษสูงทีเดียว เขามักจะทำให้หัวเราะ และ รู้สึกสบายใจที่จะเล่าเรื่องส่วนตัวที่ไม่เคยเล่าให้คนใกล้ตัวฟัง ที่สำคัญไปกว่านั้นคือ เขาทำให้ไอซได้รู้จักกับแอม

    ครั้งแรกที่แอมและไอซรู้ว่ามีอีกฝ่ายอยู่บนโลกคือคืนหนึงหลังจากเบื่อจะเก็บเลเวล อ้นก็ออกไปหาสมาชิกในกิลด์เพิ่มตามปกติ เมื่ออ้นชวนไอซและเพื่อนอีกคนหนึ่งเข้ามา แอมก็พิมพ์ทักทายในช่องสนทนาภายในกิลด์ และยิงมุกขำขันหยอกล้อต้อนรับเขาและเพื่อน แอมไหวพริบดีและตบมุกของเขาได้ทุกรูปแบบทำให้ไอซรู้สึกชอบใจอีกฝ่าย เช่นเดียวกับที่เขารู้ว่าแอมรู้สึก เพราะหลายวันหลังจากนั้นทั้งคู่ก็มันจะออนไลน์พร้อมๆกันเสมอ จนกระทั่งเวลาผ่านไปเกือบครึ่งปี เมื่ออ้นเห็นว่าสมาชิกบางส่วนสนิทกันดี จึงออกปากว่า “พวกเราควรเจอกันบ้างนะ”

    สมาชิกกว่าครึ่งตอบรับและทำให้พวกเขาได้ออกมาพบปะกันนอกเกมส์ และเมื่อมื้อกลางวันที่ร้านอาหารบุฟเฟต์จบลง ทั้งหมดก็หาที่พักท้องในห้องคาราโอเกะ

    ไอซได้จับไมค์เพียงไม่กี่เพลง เพราะอ้นมักจะครองไมค์ตัวหนึ่งในจำนวน 2 ตัว เอาไว้แทบจะตลอด จนวิซาดวิศวะชวนคุยนั้นหละ ไมค์อีกตัวจึงว่าง ไอซจึงหยิบไมค์ทั้ง2 ตัวแล้วเดินไปอีกฟากหนึ่งของห้องคาราโอเกะ สาวตัวสูงที่มัดผมหนาๆของเธอเป็นหางม้าหนาดูน่าแกล้งดึงเล่นกำลังจิ้มคีย์บอร์ดค้นหาเพลงในจอมอนิเตอร์ตัวเล็กข้างๆโซฟา ไอซลงนั่งข้างๆ เธอแล้วส่งไมค์ให้

    เธอคนนี้แหละที่เขาคุยอย่างสนิทสนมในเกมส์ทุกวัน แต่พอเจอหน้ากันจริงๆ เขาได้แต่มองเธอจากอีกฟากของโต๊ะบุฟเฟ่ต์ เขาไม่กล้าเข้าไปคุยกับแอมใกล้ๆ เพราะก่อนหน้านี้ในเกมส์มีหลายคนเข้าใจผิดว่าเขาและแอมมีใจให้กัน บ้าชะมัด คนเราจะคบกันได้ยังไงถ้าไม่เคยเห็นหน้า ไอซคิดอย่างนั้น

    “ไง” ไอซทัก

    “ไง” แอมหันมายิ้มให้เขา เธออาจจะไม่ใช่ผู้หญิงที่สวยจนคนเหลียวมอง แต่ทุกคนในห้องนี้ล้วนลงความเห็นว่าแอมน่ารักจากข้างใน แอมมักจะใจดีกับทุกคนเสมอในเกมส์ ส่วนนอกเกมส์ เท่าที่ฟังๆกิจวัตรของแอม เรื่องราวแต่ละวันของแอม ไอซก็จัดว่าแอมใจกว้างทีเดียวหละ

    “ร้องเพลงนี้เป็นไหม” แอมถาม เธอคว้าไมค์ไปจากมือของไอซ แล้วมองไปที่จอทีวีขนาดใหญ่ ไอซมองตาม

    เสียงทำนองคุ้นหู้ ไอซรู้จักเพลงๆนี้ เขาร้องคู่กับเธอจนจบเพลง ช่วงเวลา 3-4 นาทีสั้นๆ ไอซรู้ตัวว่าคนในห้องมองเขา และเธอที่อยู่ข้างๆ แม้กระทั่งอิ้ง เพื่อนสนิทของเขาก็ยังมองด้วยสายตาแปลกๆ ไอซรู้สึกว่าหูของเขาร้อนขึ้นเรื่อยๆ และหน้าชาไปหมดเหมือนตอนกินเบียร์เข้าไปเยอะๆ

    เมื่อจบเพลง ไอซส่งไมค์ต่อให้รุ่นน้องคนนึงที่เป็นเด็กนักเรียน แต่ฝีมือการเล่นนักฆ่าในเกมส์ระดับพระกาฬแล้วเดินกลับไปนั่งข้างๆอิ้งที่เดิม หลังจากนั้นเวลาที่เหลือ ไอซร้องเพลงคู่กับอ้น และคนอื่นในกลุ่ม อีกแค่เพลง2 เพลง และเอาแต่มองแอมหันไปคุยกับคนอื่นรอบๆห้อง แอมคุยแม้กระทั่งกับอิ้ง แต่กับเขาเธอแค่เพียงยิ้มให้ เขาแทบไม่ได้คุยกับเธอตรงๆเลยนับตั้งแต่ร้องเพลงด้วยกัน

    เกือบค่ำแล้วเมื่อชาวกิลด์ยืนรวมๆกันเพื่อถ่ายรูปหมู่และแยกย้ายกลับบ้าน ไอซโบกมือและกล่างคำลา ซึ่งมักจะเป็นคำว่า ‘ไว้เจอกันในเกมส์คืนนี้’ เขาเห็นแอมกำลังจะเดินไปอีกทาง

    ....เรากำลังจะพลาดแล้ว.... เสียงในหัวของเขาดังขึ้น ทำให้สองเท้าก้าวเดินตามแอมไป

    เมื่อรู้สึกตัวอีกที รอยยิ้มของแอมก็ลอยเด่นอยุ่ตรงหน้าแล้ว

    “ไง” เสียงที่ออกจากปากทำให้ไอซรู้สึกตัวเองเฉิ่มชอบกล

    “กลับยังไงหรอ” แอมถาม

    “ไม่รู้สิ แถวบ้านแอมมีรถไปรังสิตไหม”

    “มีนะ มีวินรถตู้ แต่ไอซกลับรถไฟฟ้าไปลงหมอชิตสิ แล้วต่อรถไปรังสิต ขามาก็มาอย่างงั้น....รึเปล่า” แอมตอบ ไอซลืมนึกไปว่าแอมต้องเดินทางไปกลับเส้นทางที่เขาใช้เดินทางมาที่นี่ เธอเป็นนักชิม นักเที่ยว เส้นทางในกรุงเทพคงไม่มีส่วนไหนที่แอมไม่รู้จัก ไอซยิ่งรู้สึกตัวเองเฉิ่มหนักกว่าเดิม

    “แต่กลับรถตู้ก็ดีนะ ท่าทางฝนจะตก กลับตรงวินรถตู้หน้าบ้านแอมหละ ถึงรังสิตเลย ราคาก็เท่าๆกัน แต่รถต่อเดียว ไม่ต้องเสี่ยงเปียกฝนด้วย” แอมเสนอ ไอซอยากจะตะโกนไชโยดังๆเพราะเขาคงไม่รู้ว่าจะพูดอะไรต่อ อย่างไรดีให้ได้อยุ่กับเธอนานขึ้นกว่านี้ซักหน่อย เขาตอบตกลงแล้วเดินตามแอมไป ระหว่างทางที่แอมขับรถกลับบ้านแล้วแวะส่งเขาที่วินรถตู้ ไอซรู้สึกว่าเหมือนเวลาที่รอมานานก็มาถึงซักที ไอซถึงบ้านตอนเกือบ 3 ทุ่ม แน่นอนว่ารถตู้ไม่ใช่ทางเลือกที่ดีที่สุด และไอซคิดว่าเขาคงไม่บอกแอมว่านี่เป็นเส้นทางที่ไม่คุ้มค่าเวลาเอาเสียเลยในสถานการณ์ปกติ ไอซคงกลับรถไฟฟ้าอย่างที่แอมบอกตอนแรก แล้วนี่มันผิดปกติอะไรหนอ เขาถึงยอมเสียเวลา 2-3 ชั่วโมงบนทางด่วนแบบนี้

    เมื่อไอซถึงบ้านอาบน้ำและทิ้งตัวลงบนโต๊ะคอมที่ประจำ เขาเปิดเว็บโซเชี่ยลเนตเวิร์คที่เล่นประจำๆ และสังเกตุว่าข้อความของอิ้งถูกส่งมาเมื่อ 2-3 ชั่วโมงก่อน

    .....เวร....ลืมอิ้งไว้ที่พารากอน

    ไอซรีบโทรไปหาอิ้งเพื่อขอโทษ น้ำเสียงเพื่อนสนิทที่บอกว่า อืม ไม่เป็นไรแบบเซ็งๆทำให้เขารู้สึกผิด หลังจากรับปากว่าจะพาไปเลี้ยงซักมื้อ และยอมเล่นเกมส์war craft กับอิ้งซัก 3-4 ตา ไอซก็สามารถวางใจได้ว่าอิ้งอารมณดีขึ้น

    “ไอซ.. แกคิดยังไงกับแอมว๊ะ” เสียงอิ้งผ่านโปรแกรมสไกป์ถามขึ้นเมื่อจบเกมส์ เป็นคำถามที่ไอซไม่คิดว่าอิ้งจะถาม

    “ก็ไม่ได้คิดอะไรนี่” เขาตอบ แต่อาการหูร้อนหน้าชาวูบกลับขึ้นมาอีก สงสัยเมื่อตอนเที่ยงกินปลาไม่สดแหงๆ

    “เอ็งเคยบอกว่าแอมมีแฟนแล้ว” อิ้งถามอีกครั้ง

    “อืม” ไอซส่งเสียงตอบ เขารู้สึกว่าหัวใจหยุดเต้น อาการหน้าชาหายไปแล้วแต่ความรู้สึกเสียวแปลบขึ้นกลางอกเหมือนฟ้าผ่าเข้ามาแทน สงสัยจะกินปลาไม่สดจริงๆนั้นแหละ

    “อิ้ง แกเล่นไปก่อนเลย รู้สึกไม่ค่อยดี สงสัยกินเยอะเกินไป” ไอซตัดบท กระโจนขึ้นที่นอนแล้วถอนหายใจหนักๆ ทำไมวันนี้รู้สึกชีพจรตัวเองเต้นเบาเหลือเกิน คนเราจะคบคนที่ไม่เคยเจอหน้าได้ยังไง คนเราจะชอบคนที่เจอหน้ากันครั้งเดียวได้ยังไง หนุ่มร่างผอมบางเอาหน้ากระแทกหมอนเนือยๆ ทำไมความคิดนี้อยู่ๆก็แว้บเข้ามาในหัวหละ ไอซนอนคว่ำหน้าอยู่อย่างนั้นจนเคลิ้มๆ เกือบจะหลับ

    เสียงเตือนแชทดังขึ้นหนึ่งครั้ง คงเป็นอิ้งกับเรื่องไร้สาระอะไรซักอย่าง ไอซไม่ใส่ใจจะลุกขึ้นดูในตอนแรก แต่จู่ๆเขาก็เปลี่ยนใจลุกขึ้นมานั่งหน้าคอมพิวเตอร์

    “ถึงบ้านนานยัง เล่นเกมส์กันไหม” แอมส่งข้อความมา

    “ถึงนานแล้ว แอม ไอซถามอะไรหน่อยได้มั๊ย” เขาพิมพ์ตอบ อาการหน้าชาวูบกลับขึ้นมาอีกครั้ง ไอซรู้สึกว่าชีพจรตัวเองกลับมาเต้นแรงอีกครั้งจนหูอื้อ

    “อ๋อ ได้สิ “

    เธอตอบกลับมาแล้ว เขาจะพิมพ์อะไร เขาจะพูดยังไง ไอซรู้สึกมึนงงเหมือนมีใครเขย่าหัวเขาแรงๆ เขาพิมพ์แล้วลบ พิมพ์แล้วลบ พิมพ์แล้วลบ อยู่นานเกือบ 10 นาที ที่หน้าจอของเธอมันคงจะบอกว่าเขากำลังพิมพ์ข้อความ แอมจะสงสัยรึเปล่าว่าเขาเป็นอะไร

    “นี่ พิมพ์อะไรยาวขนาดนั้นเลยหรอ” แอมทักหลังจากที่เขาลบข้อความไม่ยอมส่งเป็นครั้งที่ร้อย

    “เพลงที่เราร้องด้วยกัน ชื่อเพลงอะไรเหรอ” ไอซอยากเอาหน้ากระแทกคีย์บอร์ดให้หายบ้า เขารู้อยู่แล้ว และเธอก็รู้ว่าเขารุ้จักเพลงนี้ ก็เขาเคยบอกแอมไปแล้วว่าเขาติดตามผลงานของศิลปินวงนั้นอยู่

    “เพลงสุดท้ายของพาราดอกซ์ไง” เธอตอบกลับมาทันที

    “เธอพิมพ์ตั้งนาน ถามแค่นี้อะนะ” แอมส่งข้อความมาอีกครั้ง

    “อืม เดี๋ยวโหลดแปบ” เขาพิมพ์คำโกหกลงไปแล้วกดส่ง เขามีเพลงนั้นอยู่แล้ว ทั้งอัลบั้นเลยด้วยซ้ำ ไอซเปิดหาเพลงเพลงนั้นในโปรแกรมแล้วกดเล่น เขาถอนหายใจเฮือก แล้วทิ้งตัวพิงกับพนักเก้าอี้ ไอซรู้สึกหมดแรง หูยังร้อน หน้ายังชา

    “เปล่า ไอซจะถามว่า แอมเชื่อในรักแรกพบมั๊ย” ไอซพูดขึ้นมากับตัวเองดังๆ
    Last edited: 4 พฤศจิกายน 2013
    Rheagar Targaryen, topz73, Hodor is coming และอีก 4 คน ถูกใจข้อความนี้
  3. plakinmek

    plakinmek ราชองค์รักษ์

  4. Lord wizz

    Lord wizz อัศวินไร้นาย

    :love::love::love::love:
  5. TheOnlyAce2

    TheOnlyAce2 อัศวินไร้นาย

    มาตรัส
  6. Źéńőń

    Źéńőń ราชองค์รักษ์

    (y)(y)(y)(y)(y)
    Slytherin ถูกใจข้อความนี้
  7. KnightWra1h

    KnightWra1h ทหารม้า

    :love::love::love::love::love::love::love:
  8. Hodor is coming

    Hodor is coming ราชองค์รักษ์

    อร๊ายยย นี่แต่งจากเรื่องราวชีวิตจริงเลยสินะขอรับ มันถึงได้มีอินเนอร์บางอย่างส่งผ่านทะลุหน้าจอมาสัมผัสถึงหัวใจทีเดียว
    ว่าแต่ ท่านริลเป็นแอมหรือไอซ์ขอรับ แอะ แอะ แอะ ...:oops:
    ปล. แต่ถ้าจะให้กระผมจิ้นภายในบอร์ดนี้กระผมขอจิ้น ท่าน @Amarill กับท่าน @AM'Rome Buster แล้วกันขอรับ ขึ้นต้นด้วย Am เหมือนกันเลย กรู้วววว!!!:X3:
    Rheagar Targaryen, Kurodo, Źéńőń และอีก 1 คน ถูกใจข้อความนี้
  9. claymask

    claymask พลเดินเท้า

  10. Amarill

    Amarill ทหารม้า

    ริลเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าสกิลแต่งนิยายตัวเองมันเป็นยังไง
    ทำไมมันมาแต่อิโมติคอนล่า!!!! แล้วมาตรัส ?? มาพูด ??? มันหมายความว่าอัลลัย????

    มีท่าน @Hodor is coming มาซํกคน ริลค่อยใจชื้นหน่อย ฮี่ๆ ถามว่าเรื่องจริงมั๊ย.....ฮี่ๆๆๆ
    ริลเป็นคนไหน ฮี่ๆๆ ส่วนจะจิ้นกับใคร เอิ่มมมม
    ป.ล. เดี๋ยวมาอีดิทเรปนี้แปะเรื่องต่อละกัน ริลเพิ่งไปเที่ยวกลับมาเลยไม่ได้เข้าบอร์ด

    -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

    Track 02 : Dog - A Cappella 7

    .......ไม่ผิดใช่ไหมที่เป็นอะไรที่คนเขาไม่เป็นกัน แค่แอบไปหลงรักแฟนชาวบ้านฉันไม่ได้ทำผิดกฎหมาย แค่อธิษฐานให้เธอกับเขาเลิกกันฉันทำผิดตรงไหน แค่เพียงส่งใจไปบอกนรกช่วยเมตตา.....
    อิ้งและส้มหัวเราะร่าเมื่อกดดูคลิปวิดีโอที่เพื่อนคนหนึ่งที่มหาลัยเอามาโพสต์ลงโซเชี่ยลเนตเวิร์ค


    “อ๊อฟแม่งเป็นลิงซาดิสก์ ต้นไม้ธรรมดาไม่อยากปีน อยากปีนต้นงิ้ว” อิ้งพูดติดตลก
    ไอซก้มหน้าก้มตาเขี่ยเส้นโซบะในจาน โซบะเย็นของเขาตอนนี้เป็นโซบะอุ่นๆไปแล้ว
    “น่าสงสารอ๊อฟ รักใครไม่รักดันไปรักคนมีแฟนแล้ว ของมันห้ามยากนะอิ้ง” ส้มกล่าวแก้ แต่ก็ยังมีรอยยิ้มขำบนใบหน้าอยู่ดี

    ไอซเงยหน้ามามองส้ม รู้สึกว่าส้มสวยขึ้นมาอีกนิดหน่อย ส้มเป็นคนสวยอยู่แล้ว แม้สมัยมัธยมความสวยของส้มยังไม่แสดงออกมาได้เด่นชัด แต่พอเข้ามหาวิทยาลัย ส้มมีอิสระในการแต่งตัวได้มากขึ้น เครื่องสำอางบนใบหน้าทำให้ส้มดูสวยเสมอ ไอซชอบเพื่อนคนนี้ตรงที่เธอแต่งตัวให้ดูดีได้โดยที่ไม่จำเป็นต้องใส่กระโปรงสั้นๆ ผู้ชายอาจจะชอบมองผู้หญิงแต่งตัววับๆแวมๆ แต่สำหรับเขา เขาชอบแบบเรียบร้อยอย่างนี้มากกว่า แม้ไอซจะมองว่ากระโปรงพลีทยาวกรอมข้อเท้ามันดูรุ่มร่ามน่ารำคาญแทนก็เถอะ

    แอมชอบใส่พลีทประมาณเข่า .....อยู่ๆความคิดนี้ก็แว้บเข้ามาในหัว

    ไอซก้มหน้าเอาตะเกียบเขี่ยโซบะอีกครั้ง เขาไม่หิวอีกแล้ว นับตั้งแต่วันที่นัดมีตติ้งกิลด์ไอซรู้สึกเหมือนอาหารเป็นพิษเรื้อรัง เขาใจหายวูบบ่อยครั้ง หน้าชาบ่อยๆ ใจลอยบ่อยๆ เค้าอาจจะมีอาการสับสนทางประสาทอีกนิดหน่อยเพราะเวลาต่อไมค์คุยสไกป์กับอิ้ง เขาจะเรียกชื่อผิดเป็นแอมเสมอ บางทีในยำสาหร่ายอาจจะมีโลหะหนักปนเปื้อนที่ร่างกายเขาย่อยสลายไม่ได้ และข้อความที่แอมส่งมาในแชทคงมีรังสีอะไรซักอย่างมากระตุ้นให้อาการกำเริบ

    ไอซวางตะเกียบแล้วหันไปดูดน้ำในแก้ว สายตามองข้ามไปยังอีกฟากของร้านราเม็ง เสียงเพื่อนพูดคุยรอบๆตัว อิ้งกับส้มคงปล่อยมุกเสี่ยวๆใส่กัน เขาไม่ทันฟัง
    “ไอซ เป็นอะไร น้ำหมดแล้ว เอาของเค้ามั๊ย” ไอซสะดุ้งโหยง ส้มถามพร้อมกับเอาแก้วพั๊นซ์เย็นๆแตะแขนเขา

    “ไม่เป็นไร...ส้ม ไอซอิ่มแล้ว” เขาตั้งสติก่อนตอบ ตอนนี้ในท้องเขารู้สึกว่างเปล่าอีกครั้ง เค้าเกือบหลุดปากเรียกชื่อแอมอีกแล้ว

    “ไอซ เมื่อไหร่จะมีแฟน ไม่เหงาเหรอ” ส้มถาม ไอซยิ้มแห้งๆ ไอซรู้จักคำว่าเหงาดีทีเดียว เขาเป็นลูกชายคนเดียวที่อาศัยอยู่กับแม่และลุง แม่มักจะมีงานต้องไปธุระไกลๆเสมอ ส่วนลุงก็แทบจะนับคำคุยกันได้ในหนึ่งเดือน ถ้าที่บ้านไม่มีอินเตอร์เนต และโปรแกรมแชท หรืออะไรก็ตามที่ให้ไอซติดต่อกับโลกภายนอกได้ เขาคงเป็นบ้าไปเพราะความเหงาตั้งแต่เด็กๆแล้ว

    “หาหมามาเลี้ยงสิ บางที่เค้าก็คุยกับหมานะ” แอมเคยบอกเขาแบบนั้น

    “ไอซกลัวมันวิ่งตกคลองหลังบ้านหนะสิ หลังบ้านไอซติดคลองเลยนะแอม ไม่มีรั้วกั้นด้วย อีกอย่างแม่ไอซไม่ชอบให้บ้านเลอะ” เขาตอบแอมกลับไปแบบนั้น แอมอยู่กับครอบครัวที่พร้อมหน้าพร้อมตา ทั้งพ่อแม่ ตายาย และน้องชายพร้อมกับหมาอีก 3 ตัว บางครั้งเวลาคุยโทรศัพท์ตอนไปซื้อกับข้าว หรือเดินไปร้านชำ เขามักจะได้ยินเสียงใครซักคนทักแอมเสมอ เขารู้ดีว่าแอมเป็นมิตรกับทุกคน คนแบบแอมคงยากที่จะรู้จักความเหงา

    “งั้นเลี้ยงปลาทอง แล้วฝึกให้มันว่ายน้ำลอดห่วงสิ” แอมพูดติดตลก
    “โธ่ แอม ไอซเคยละ ไม่รอด ปลาหางนกยูงที่เคยเลี้ยง มันปีนยังขึ้นไปฆ่าตัวตายบนใบบัวเลย” ไอซตอบเซงๆ
    “งั้นทามาก๊อต โอ้ๆ แอมนึกออกละ ดิจิม่อนไงไอซ เอาบัตรโทรศัพท์รูดๆ “ แอมหัวเราะ
    “งั้นให้ไอซเลี้ยงหมูในเฟซเถอะ ไอซจะเปิดจอไว้แล้วคุยกับหมูเอง”

    “ไอซมันชอบแย่งแฟนชาวบ้าน” เสียงอิ้งที่ตอบขึ้นมาแทนเขาทำให้ไอซหันขวับ อิ้งหมายถึงใคร ไอซคิ้วขมวด พ่นลมออกจมูกดังพรืด

    “คนไหน ใครหรอ” ส้มถาม สีหน้าท่าทางอยากรู้อยากเห็นจนไอซเอาแกล้งทำซอสโซบะหกรดหัวส้ม

    อิ้งไม่ได้พูดแต่อมยิ้มแล้วมองมาทางเขาอย่างเจ้าเล่ห์ ไอซหงุดหงิดกับท่าทีแบบนี้ แต่แล้วก็นึกขึ้นได้ อิ้งคงหมายถึงอาร์ม สมัยมัธยมส้มและเพื่อนผู้หญิงคนอื่นบอกว่าเขาค่อนข้างน่ารัก และเคยมีรุ่นน้องแอบชอบ แต่ไอซกลับไปแอบชอบอาร์ม เพื่อนร่วมห้องอีกคน และเก็บเงียบเอาไว้อย่างนั้นจนเจ้าหล่อนมีหนุ่มมาตามจีบ และได้เป็นแฟนเป็นตัวเป็นตน ทั้งที่ๆคอยทัก คอยถามไถ่ คอยพูดคุย ซื้อของขวัญให้สารพัด ไอซพยายามทำตัวเป็นคนที่พึ่งพาได้สำหรับอาร์มเสมอทั้งในและนอกโรงเรียน บางครั้งไอซก็ยังนึกสงสัยว่าทำไมอาร์มถึงไม่เอะใจบ้างนะว่าไอซคิดเกินกว่าคำว่าเพื่อน ทั้งๆกับเพื่อนผู้หญิงคนอื่นไอซวางตัวและปฏิบัติต่ออย่างแตกต่างสุดขั้วกับอาร์ม

    แปลกที่ตอนแรกไอซตกใจคิดว่าอิ้งคงพูดถึงแอม นั้นต่างหากที่ทำให้เขารู้สึกหงุดหงิด

    เย็นวันนั้นไอซอยากไปนอนค้างบ้างอิ้ง หลังจากที่ไปส่งส้ม เขากับเพื่อนตัวเล็กก็เดินลัดเลาะตามซอกซอยกลับมาบ้านของอิ้ง ไอซมักจะเป็นที่ต้อนรับของบ้านอิ้งเสมอ เพราะเขาเป็นเพื่อนกับอิ้งมากว่า 9 ปี แล้ว อิ้งเป็นลูกชายคนเดียวเหมือนเขา และเป็นคนใจเด็ดเกินตัว อิ้งมีเรื่องชกต่อยให้ขอบตาช้ำกลับบ้านมาบ่อยและไอซต้องคอยเป็นแบ๊คอัพให้อิ้งอยุ่เสมอ พ่อแม่ของอิ้งทักทายเขาเมื่อร่างผอมๆปรากฏขึ้นที่ด้านหลังของอิ้ง บางคนที่ไ ม่รู้จักอิ้งดีอาจจะคิดว่าอิ้งมีปัญหาเรื่องฮอร์โมน ทำให้ส่วนสูงของอิ้งพ้นจากเกณฑ์ที่ร้านอาหารบุฟเฟต์กำหนดไว้ว่าจะได้ราคาเด็กมาไม่เกิน 30 เซนติเมตร อิ้งสูงแทบไม่ถึงไหล่ของไอซ พ่อแม่ของอิ้งก็เช่นกัน ไอซนึกถึงครั้งแรกที่แอมเห็นไอซกับอิ้ง เธอกระซิบกับเขาว่า “ฮอบบิทที่มากับเธอหน้าตาดีนะ” ไอซต้องกลั้นหัวเราะเอาไว้แทบตาย

    “เอ็งน่าจะลองบอกชอบอาร์มนะ” อิ้งพูดขึ้นมาหลังจากบ่ายเบี่ยงที่ไอซพยายามหลอกถามเรื่องส้ม เขาสงสัยมาเสมอว่าเพื่อน2 คนนี้คิดอะไรกันอยู่รึเปล่า
    “อะไรนะ” ไอซถามกลับงงๆ

    “ก็พักนี้เขาทะเลาะกับแฟน เห็นเอาสถานะ In relationship ในเฟซบุ๊คออกด้วย จังหวะเหมาะเลย” อิ้งกล่าวต่อเรื่อยๆ

    ไอซเดินมาด้านหลังอิ้ง หน้าจอคอมพิวเตอร์สว่างจ้า อิ้งเปิดหน้าโปรไฟล์โซเชี่ยลเน็ตเวิร์คของอาร์มทิ้งเอาไว้ ข้อความประชดประชัน ตัดพ้อ น้อยใจ เรื่องความรักเต็มไปหมด เขานึกถึงโปรไฟล์ของแอม

    .....ไม่รูปหมาก็อะไรซักอย่างที่ตลกและน่าสนใจกว่านี้....

    คืนนั้นไอซนอนลืมตาโพลงในความมืดข้างๆอิ้ง แอมส่งข้อความมาเมื่อ 2-3 ชั่วโมงก่อนว่าคืนนี้งานยุ่ง คงไม่ค่อยว่างคุย เขาเกือบพิมพ์บอกเธอไปว่าคืนนี้เขาอยู่ที่ไหน แอมจะอยากรู้หรือ แล้วเขาจะบอกแอมทำไม ไอซนึกขึ้นได้แล้วลบข้อความทิ้งก่อนจะโยนมือถือไปข้างๆอย่างเซ็งๆ เขานอนคิดเรื่องที่อิ้งป้อนเข้าสู่สมองโดยไม่ตั้งใจ

    สามสี่วันถัดมา ไอซพยายามทักอาร์มให้บ่อยขึ้น นานแค่ไหนแล้วนะที่เขาไม่ได้คุยกับคนที่เขาแอบชอบสมัยม.ปลายแบบนี้ ความรู้สึกในตอนแรกยังเหมือนเดิน บางครั้งไอซก็รู้สึกเขินๆและดีใจเมื่อเห็นข้อความของอาร์ม แต่เมื่อคุยกันมากขึ้นๆ ไอซรู้สึกว่า อาร์มเจอแต่เรื่องแย่ๆในชีวิต ทั้งเรื่องแฟน สังคมในมหาวิทยาลัย ความฝันที่เธอไม่สามารถทำได้ และอีกหลายๆเรื่อง เขารู้สึกเห็นใจและเครียดแทนอาร์ม ถ้าหากเป็นเขาที่ได้เคียงข้างเธอ ไอซคงแบ่งเบาภาระให้อาร์มได้มากกว่านี้ เขาเคยบอกกับตัวเองไว้ว่า ถ้าวันใดเขารักใครขึ้นมาซักคน ไอซจะไม่มีวันปล่อยให้คนๆนั้นต้องเสียใจเพราะเขา ไอซฉุกคิดมาได้ว่าที่มันกลายเป็นคำว่า “ใครซักคน” หรือ“คนๆนั้น” ไม่ใช่”ผู้หญิงคนนึง หรือ ผู้หญิงคนนั้น” ก็เพราะแอมแท้ๆเชียวที่บอกว่า “แล้วถ้าวันนึง เธอเกิดชอบผู้ชายขึ้นมาหละ เธอจะรู้ได้ยังไงว่าตัวเองจะไม่เป็นเกย์อะ

    เขานึกถึงแอมขึ้นมา ป่านนี้แอมจะเป็นยังไงบ้างนะ ดึกขนาดนี้จะนอนรึยัง ก่อนที่สมองจะสั่งให้หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาแอม เสียงสัญญาณขณะรอสายก็ดังอยุ่ข้างๆหูแล้ว

    “งายยยยยยยยย” เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น ไอซยิ้มขึ้นมาไม่รู้ตัว

    “ไง ว่างมั๊ย” ไอซตอบกลับ เขารู้สึกมีชีวิตชีวาอย่างบอกไม่ถูก

    “ไอซ แอมมีเรื่องจะเล่าให้ฟังเยอะแยะเลย เมื่อวันก่อน แอมเดินชนต้นไม้.....” เสียงของแอมสดใสเสมอ และคำพูดของแอม เรื่องราวของแอมทำให้ไอซหัวเราะ เกือบเช้าแล้ว เสียงจากปลายสายมีไก่ขันแซมขึ้นมาเบาๆ

    “เธอมีเรียนกี่โมง” ไอซนึกขึ้นได้ เขาไม่อยากให้แอมเสียการเรียนเพราะเขา

    “เช้าแหละ เดียวแอมอาบน้ำ ออกไปเลย” เสียงของแอมตอบกลับมา อาจจะฟังดูไม่สดใสเท่าตอนแรก แต่ไอซก็ยังรู้สึกดีที่ได้ยิน

    “เธอไม่ได้นอน จะเรียนไหวเหรอ” ไอซถามด้วยความเป็นห่วง

    “ฮึ่ย ไอซ แอมเรียนวิศวะนะ คนเรียนวิศวะที่ไหนเขานอนกัน เรานอนให้หลับสนิทจริงๆตอนเรียนจบนู้น” เสียแอมหัวเราะทำให้ไอซรู้สึกใจชื้น แอมหัวดี เธอเป็นคนที่เรียนเก่งที่สุดเท่าที่ไอซเคยรู้จัก อาจจะเป็นเพราะเค้าไม่รู้จักเด็กที่เรียนสายวิทยาศาสตร์แบบแอมเป็นส่วนหนึ่งและการที่แอมสอนเขาและอิ้งทำการบ้านแคลคูลัสก็อีกส่วน แถมเจ้าหล่อนยังสอนโปรแกรมภาษาซีให้ส้มอีกตังหาก

    “วิศวะ ตอนแรกเรียนจับฉ่ายจะตาย วิศวะสาขาไหนๆก็ทำได้ทั้งนั้นแหละไอซ” แม้แอมจะบอกแบบนั้น แต่สำหรับเขา แอมก็ยังเก่งเป็นพิเศษ

    เขาวางสายแล้วลุกไปอาบน้ำแต่งตัว มีเวลาอีก 2-3 ชั่วโมงก่อนเข้าเรียน ไอซมานั่งหน้าคอมพิวเตอร์ เปิดดูว่ามีไฟล์งานอะไรที่เขายังไม่ได้เซฟเอาไว้ไปทำงานต่อที่มหาลัยรึเปล่า

    มีข้อความหนึ่งเข้ามา

    “ว่างมั๊ย ออกไปดูหนังด้วยกันหน่อย” จากอาร์ม

    ข้อความชวนไปดูหนังที่ไอซรู้สึกได้ว่าอาร์มส่งมันมาหาเขาด้วยความเหงาที่เขามักจะเจออยุ่เป็นประจำๆ เขาส่งข้อความกลับไปถามว่าเป็นอะไรรึเปล่า ไม่นานนักอาร์มก็ตอบกลับมา

    “แฟนเรามาขอคืนดี เราบอกว่าอยากจะขอคิดดูก่อน ไอซมาอยู่เป็นเพื่อนหน่อยได้มั๊ย”

    หัวใจของไอซกระตุกวูบ ชั่วแวบนึงที่มุมปากกระตุกขึ้นเหมือนจะยิ้ม แต่เพียงพริบตามันกลับกลายเป็นความรู้สึกที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก

    “เจอกันสี่โมงเย็นที่เมเจอร์รังสิตนะ” ไอซส่งข้อความออกไปก่อนจะปิดคอมแล้วออกไปเรียน
    Last edited: 4 พฤศจิกายน 2013
    Źéńőń, Hodor is coming, topz73 และอีก 1 คน ถูกใจข้อความนี้
  11. Amarill

    Amarill ทหารม้า

    Track 03 : Stereo Hearts – Gym Class Heroes Ft. Adam Levine

    ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
    ………I only pray you’ll never leave me behind (leave me behind)
    Because good music can be so hard to find (So hard to find)
    I’ll hold your hand and take it closer to mind
    My love was dead but now you’re charging my mind……….

    แอมเท้าคางฟังเพลงนี้อยู่หน้าโน้ตบุ๊คของเธอมาเกือบ 30 นาทีแล้ว ลิ้งเพลงที่ส่งไปให้เมื่อกี้ไอซคงเห็นแล้วว่าเธอส่งไป ถ้ามาร์ค ซัคเคอร์เบิร์คไม่ทำความสามารถเสริมที่บอกว่าผู้รับได้เห็นข้อความที่ส่งไปหรือยัง แอมคงจะหงุดหงิดน้อยกว่านี้

    ไอซโทรมาหาเธอเมื่อ 2-3 วันก่อน บอกว่าอาร์มขวนไปดูหนัง เย็นนี้คงไม่ได้เล่นเกมส์ด้วยกัน พอตกเย็นเมื่อไอซโทรมาหา เธอก็ไม่สามารถควบคุมน้ำเสียงไม่ให้ฟังดูอยากรู้อยากเห็นของตัวเองได้เลย เธอจับเค้าลางอะไรได้บางอย่างเพื่อนคนนี้มีอะไรบางอย่างที่เปลี่ยนไปเล็กน้อย ก่อนหน้านั้น 3-4 วัน ไอซคุยกับเธอน้อยลง ไม่ส่งข้อความมาทักทายในแชทเมื่อเห็นว่าเธอออนไลน์ วันแรกหนะอาจจะไม่เห็น แต่ไอซไม่เคยพลาดติดกันเกิน 2 ครั้ง ถึงเธอจะไม่ใช่พวกหยิ่งที่ต้องรอคนมาทักแชทก่อนถึงคุย แต่แอมก็รู้ว่าเธอไม่เคยต้องทักไอซก่อน พอเธอถามเขาว่า เป็นอะไรหรือเปล่า เขาก็เล่าเรื่องของอาร์ม

    แอมรู้จักอาร์มผ่านทางคำพูดของไอซมาตั้งแต่คุยกันแรกๆ เธอลองถามเขาเล่นๆว่าเคยมีแฟนรึเปล่า เคยแอบชอบใครมั๊ย ไอซเล่าเรื่องเพื่อนในห้องที่เขาแอบชอบมานานให้เธอฟัง แอมอมยิ้มเมื่อไอซบอกว่า ไม่เห็นเข้าใจเลยว่าทำไมอาร์มไม่รู้ว่าไอซชอบ ของแบบนี้ถึงรู้ผู้หญิงที่ไหนจะกล้าถามก่อนหละ แอมคิดอย่างนั้น

    เมื่อครึ่งชม.ก่อน ไอซส่งข้อความมาหาเธอ ถามว่าทำอะไรอยู่

    แอมส่งลิ้งค์เพลงที่เธอกำลังฟังวนไปวนมาไปให้เขา แต่ไม่มีการตอบรับอะไรนอกจากตัวหนังสือสีเทาจางๆของระบบแชทที่บอกว่าไอซเห็นข้อความนั้นแล้ว เธอรู้สึกน้อยใจ เกือบสัปดาห์แล้วที่ไอซดู ไม่ค่อยสนใจ เธอเท่าไหร่ แอมผละจากโต๊ะทำงานแล้วเดินออกไปดูทีวีกับน้องชายที่ห้องนั่งเล่น เกือบเที่ยงคืนแล้วกว่าแอมจะกลับเข้าห้อง แอมจำไม่ได้ว่าตัวเองดูอะไรแล้วได้สาระอะไรกลับมาบ้าง ดราม่าควีนแท้ๆ เชียว แอมบ่นในใจ เธอตั้งฉายาของคนที่ไอซแอบชอบว่า ดราม่าควีน เพราะอาร์มมักจะส่งข้อความมาทักไอซก่อน และพวกเขาก็คุยแต่เรื่องของอาร์ม เห็นแก่ตัวไปหน่อย ในความคิดของแอม หล่อนคิดว่าตัวเองมีปัญหาชีวิตร้อยแปดพันเก้าอยู่คนเดียวรึไงนะ

    แอมจับความรู้สึกว่าไอซเครียดได้เสมอ และหลังจากที่เขาคุยกับ ดราม่าควีน ไอซจะมีอาการเบื่อ เซ็งชีวิต ราวกับผู้หญิงคนนั้นสูบความมีชีวิตชีวาของไอซไป แล้วเอาเรื่องแย่ๆของหล่อนมาบรรจุใส่แทน บางทีไอซคงยังชอบอาร์มอยู่ เห็นคนที่ตัวเองชอบไม่สบายใจ ใครๆก็ไม่สบายใจทั้งนั้นแหละ แอมคิดอย่างนี้ แต่ฉันก็ไม่สบายใจที่เขาไม่แฮปปี้เหมือนกันนะ ความคิดวูบสุดท้ายของเธอขณะทิ้งตัวลงบนเตียงแล้วผล็อยหลับไป

    เสียงริงโทนเพลง Call me may be ตอนตี 2 กว่าๆ ปลุกแอมขึ้นมาจากฝันร้าย

    แบบนั้นเขาเรียกว่าฝันร้ายหรือ เธอสลัดหัวเพื่อให้ความฝันนั้นหายไป จอโทรศัพท์สว่างโร่อยู่บนโต๊ะทำงานและสั่นเป็นจังหวะ เธอเอื้อมมือไปหยิบแล้วกดรับสาย

    “อะฮ้อย” เธอทักทาย

    “เค้าบอกชอบดราม่าควีน” ประโยคแรกของไอซทำให้แอมตาสว่าง นี่ฉันยังไม่ตื่นอีกเหรอ เธอคิด

    “อะไรนะ เอาใหม่ซิ” แอมถามย้ำให้แน่ใจ จู่ๆเธอก็รู้สึกว่าหัวใจเต้นผิดจังหวะ

    “เค้าบอกชอบดราม่าควีนเมื่อกี้ ในแชทเฟส” เสียงไอซตอบเรียบๆ แอมกระพริบตาปริบๆในความมืด

    “อยากอ่านอะ” เธอหลุดปากประโยคเสียมารยาทแบบนั้นเข้าไปได้ยังไงกันนะ แอมยกมืออีกข้างตบปากตัวเอง

    “เมล์ ......... ส่วนพาส ..........” ไอซบอกอีเมล์และพาสเวิร์ดโซเชี่ยลเน็ตเวิร์คที่ใช้ประจำ แอมตกใจที่ไอซกล้าบอกข้อมูลที่ส่วนตัวของเขากับเธอขนาดนี้ เธอทวนอีเมล์ พาสเวิร์ดของไอซซ้ำไปซ้ำมา ก่อนจะกดวางสาย ห้องมืดเกินกว่าจะหาปากกาและกระดาษ ส่วนการจะเดินไปเปิดไฟในห้องก็ดูจะเสียเวลา เธอจึงรีบเปิดคอมแล้วเข๊าล๊อคอินแอคเคาท์ของไอซทันที

    แอมกรอกพาสเวิร์ดด้วยใจที่เต้นรัว ความอยากรู้อยากเห็น ตื่นเต้น ดีใจและ ผิดหวัง อันหลังเป็นความรู้สึกที่เธอออกจะแปลกใจที่มันเกิดขึ้น เข้ามาปั่นป่วนกันในท้องไปหมด แอมเปิดหารายชื่อคนที่ไอซเคยส่งข้อความคุยด้วย เธอจำชื่อแอคเคาท์ของดราม่าควีนได้ นี่ไงหละ จะเสียมารยาทมั๊ยนะ ถ้าจะย้อนไปอ่านตั้งแต่แรก แต่มารยาทที่ถูกกลืนหายไปเตือนว่า อย่าดีกว่า เอาแค่เหตุการณ์ล่าสุดก็พอ แอมกวาดสายตาอ่านข้อความที่พวกเขาโต้ตอบกันจนถึงข้อความล่าสุดที่ไอซบอกลาเพื่อจบการสนทนาข้อความแรกของวันนี้คือตอน 3 ทุ่ม และข้อความสุดท้ายคือเวลาตอนที่ไอซโทรหาเธอ แหม สารภาพรักกันเสร็จแล้วรีบแจ้นมาบอกฉันเลยนะ เสียงในหัวเธอประชดประชัดไอซโดยที่เจ้าตัวไม่มีทางได้ยิน เธอหยิบโทรศัพท์แล้วโทรหาเขา

    “ขอบคุณค่ะที่ชอบ เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมนะ แค่เนี้ย ??”แอมถามเสียงแหลม
    “อื้อ ก็ไอซบอกเขาว่า ไอซชอบนะ เค้าก็ตอบกลับมาแค่นี้” ไอซตอบเนือยๆ
    “แอร๊ย มันควรมีอะไรมากกว่านี้สิ ชั้นนึกแล้วเชียวชั้นฝันร้ายเลย..” แอมหยุดพูดกระทันหัน เธอไม่เข้าใจตัวเองว่าสิ่งที่เธอฝันเมื่อกี้มันจะเรียกว่าฝันร้ายตรงไหน

    “ฝันร้ายอะไร” ไอซถาม เสียงของไอวฟังดูสนใจจริงๆ

    “เค้าฝันว่าเธอตกลงคบกับดราม่าควีน แล้วเค้าไม่รู้ เธอชวนเค้าไปเที่ยวกับเธอ แล้วเธอก็พาดราม่าควีนไปด้วย เค้าเลยรู้สึกเหมือนเป็นส่วนเกิน เค้ายังจำภาพในฝันได้เลย เธอให้เค้าขับรถให้ แล้วเธอ 2 คนนั่งเบาะหลัง คุยกันหวานไปตลอดทาง เราไปเจอทะเลสาบที่มีสะพานยืนเข้าไปในน้ำตอนกลางคืน วิวสวยมากเลยไอซ แต่เธอยืนอยุ่กับดราม่าควีนตรงนั้น แล้วเค้าก็กำลังคิกว่าจะแกล้งวิ่งเข้าไปถีบเธอ2 คนตกน้ำดีมั๊ย เธอก็โทรมาหาเค้าเลยตื่นก่อน” แอมเล่าเรื่องความฝันก่อนหน้านั้นให้เขาฟัง ตอนนี้เธอรู้แล้วว่านั้นไม่เรียกว่าฝันร้าย เขาเรียกว่าฝันอะไรงี่เง่าต่างหาก

    ไอซหัวเราะไม่หยุด นั้นทำให้แอมหงุดหงิดนิดหน่อย เธอไม่ค่อยฝัน อย่างน้อยที่จำได้ว่าฝันครั้งสุดท้ายก็สมัยประถม แอมเป็นคนหลับลึก เธอรู้สึกอายนิดหน่อยที่คิดเรื่องไอซจะมีแฟนจนถึงขั้นเอาไปฝัน แอมเคยได้ยินมาว่าการที่คนเราจะฝันถึงอะไรซักอย่างแปลว่าเราต้องกังวล หรือมีจิตประหวัดถึงเรื่องนั้นๆ หวังว่าไอซคงไม่เคยได้ยินอย่างนั้นนะ

    “ไม่อะ เค้าไม่ได้คิดจะเป็นแฟนกับดราม่าควีนหรอก” ไอซพูด
    “แล้วไปบอกชอบเขาทำไมหละ” แอมถามงงๆ
    “ไม่รู้สิ อิ้งมันยุ แล้วไอซก็รู้สึกว่าไงๆ ก็ลองบอกไปเถอะ ไม่คิดว่าเค้าจะหันมาชอบไอซหรอก ไม่รู้สินะแอม บางทีไอซก็ทำอะไรไม่มีเหตุผลเอาซะเลย” เขาพ่นลมออกจมูกดังพรืด
    “บางทีไอซอาจจะไม่ได้อยากเป็นแฟนกับเค้าจริงๆหรอก” ไอซย้ำอีกครั้ง
    “บางที....อาจจะ” แอมทวนคำ เธอรู้สึกห่อเหี่ยว

    “ทำไมเธอชอบจับผิดภาษาไทยของเค้าจังนะ โอเค ไอซมันบ้า ไอซไม่ได้ชอบดราม่าควีนหรอก ไอซว่า ไอซเลิกชอบเค้าไปตั้งนานแล้ว ตอนนี้เรียกว่าเคยชอบดีกว่า ไอซเบื่อบางครั้งเค้าเอาแต่บ่นเรื่องตัวเค้าเอง ไอซไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะรับฟังความทุกข์คนอื่นได้ตลอดหรอกนะ” ไอซพูด

    “เค้าบ่นเรื่องเพื่อนเค้าให้เธอฟัง” แอมกล่าวเศร้าๆ เธอรุ้สึกว่าน้ำเสียงตัวเองสลดลงอีกแล้ว
    “เค้ายินดีจะฟังเธอนะแอม” น้ำเสียงของไอซนุ่มนวล อบอุ่น แอมยิ้มเพราะเธอรู้ว่าเขาพูดจริง ไอซไม่เคยโกหกเธอเลย
    “ฮื่อ.....แอมนอนละ มาฮาโล่” แอมบอกลา
    “มาฮาโล่” ไอซตอบกลับ เสียงของเขาเหมือนกลั้นหัวเราะนิดๆ
    “เดี๋ยว ...แอมนึกขึ้นได้ ทำไมกล้าบอกพาสเฟสแอม ไม่กลัวแอมเอาไปทำอะไรไม่ดีหรอ” เสียงแอมสงสัยจริงๆ
    “ไม่อะ เธอจะเอาไปทำอะไร เฟสเค้าไม่มีอะไรซักหน่อย” ไอซถามกลับ
    “อย่างมากก็เปลี่ยนพาสหลังเธอวาง แต่เค้าว่าเธอจำไม่ได้หรอก เค้ารู้เธอไม่ได้จด” ไอซดักคอ
    “แล้วถ้าเขาจดหละ” แอมตอบน้ำเสียงเจ้าเล่ห์
    “เหรอ เมล์เค้าลงท้ายด้วย .co.th หรือ .com” ไอซถาม
    “.......... .co.th เค้าจำได้” แอมตอบเสียงมั่นใจ
    “แล้วพาสเวิร์ดตัวแรกหละ” ไอซถามอีกครั้ง
    “W เค้ามั่นใจ” แอมตอบอีกครั้ง
    “มั่วใช้ได้ ผิดทั้ง 2 อย่าง ไอซใช้ .com แล้วพาสเวิร์ดหนะ ตัว s “ ไอซหัวเราะ
    “สมองปลาทองเอ้ย ที่ตารางธาตุหละจำได้ สูตรเลขยาวเป็นกิโลจำได้ แค่นี้ลืม” เขาว่าเธอเบาๆ แอมทำหน้านิ่วใส่โทรศัพท์
    “ก็ใครมันจะไปจำอะไรแบบนั้นได้หละ” เธอตอบเสียงขุ่นๆ เธอจำตารางธาตุ สูตรอินทิเกรตได้เพราะต้องใช้บ่อยๆนี่นา
    “แอมเบื่อไอซหวะ นอนละ บาย” แอมบอกลาแล้วกดตัดสาย เธอทิ้งตัวลงนอนกระพริบตาในความมืด เธอยิ้มให้เพดานห้องแล้วหลับตาลง

    ในความมืดที่เงียบสงัด แอมได้ยินเสียงหัวใจกลับมาเต้นตามจังหวะเดิมๆ แถมยังเต้นแรงกว่าเดิมอีกหน่อยด้วย
    Rheagar Targaryen, Hodor is coming, plakinmek และอีก 1 คน ถูกใจข้อความนี้
  12. topz73

    topz73 ราชองค์รักษ์

    (y)(y)(y)(y)
  13. plakinmek

    plakinmek ราชองค์รักษ์

    คุณพระ! อิชั้นไม่เคยรู้ว่าก่อนเลยว่าเขาทักในมือถือว่า "อะฮ้อย" กันได้ด้วย น่ารักอะ:X3: (จะจำไปใช้ก็แก่เกินไปเสียแล้ว 55)

    รออ่านตอนต่อไปค่ะ แอบลุ้นคนแอบรัก <3<3<3<3<3<3
    Hodor is coming ถูกใจข้อความนี้
  14. AM'Rome Buster

    AM'Rome Buster ราชองค์รักษ์

    เป็นคนแอบรักมันเจ็บปวดนะครับ วอนคุณ @Hodor is coming ช่วยปล่อยปละละเลยเรื่องของผมเถอะ แล้วที่จิ้นผมกับคุณ @Amarill นี่จิ้นอะไร???? :eek:
    Hodor is coming ถูกใจข้อความนี้
  15. Hodor is coming

    Hodor is coming ราชองค์รักษ์

    ไม่มีอะไรขอรับ จิ้นน่ารักๆไปเรื่อยเปื่อย... ช่วงนี้เหงาขอรับ ป๋าก็ติดอ่าง ขุ่นแม่ก็ติดยาดอง ท่านพี่เขยก็ติดใต้ร่มโพธิสัมภาณ ไหนจะท่านzenonและเหล่าพ่อมดแม่มดแห่งฮอกวอตส์อีก จะมีก็แค่ท่านปลากินเมฆที่พอจะเป็นที่พึ่งทางใจ เลยชวนท่านมาร่วมด้วยช่วยจิ้นอีกคนขอรับ
    Last edited: 4 พฤศจิกายน 2013
    Rheagar Targaryen, Slytherin, Ravenclaw และอีก 3 คน ถูกใจข้อความนี้
  16. plakinmek

    plakinmek ราชองค์รักษ์

    @Hodor is coming สมาชิกบอร์ดช่วงนี้ผลุบๆ โผล่ๆ หลายคนน่าจะกำลังยุ่ง เค้าเองก็หลังจากโผล่มานานประเดี๋ยวก็ใกล้เวลาผลุบไปจำศีลแล้วล่ะ ต้องเร่งปั่นงานตุนไว้ ปีหน้า ss4ฉาย ช่วงนั้นไม่เป็นอันทำการทำงานแน่ๆ :X3:
    Hodor is coming และ Slytherin ถูกใจข้อความนี้
  17. Fangiris

    Fangiris ราชองค์รักษ์

    เหยย ขุ่นแม่ไม่ได้ติดยาดองนะ ขุ่นแม่อ่านGOT 3.2 แถมดูซีรี่ย์อีกเกือบ4เรื่องค้างคาอยู่ง่ะ
    Hodor is coming ถูกใจข้อความนี้
  18. Amarill

    Amarill ทหารม้า

    น้นสินะ พักนี้บอร์ดเงี๊ยบ เงียบ ไม่ค่อยมีคลื่นลมอะไรให้ออกทะเลเท่าไหร่เลย ริลเองช่วงนี้ก็ไม่ค่อยเข้ามาตอบอะไรมากมาย เพิ่งเปิดเทอมไปเมื่อวานเอง รอดูเวลามาลมทะเลแรงๆ ให้กัปตันพาออกทะเลหน่อย อยากออกทะเล 555
    Hodor is coming, Slytherin และ Ravenclaw ถูกใจข้อความนี้
  19. Źéńőń

    Źéńőń ราชองค์รักษ์

    พอดีว่าตอนนี้ลงสนามรบแล้วเลยไม่ค่อยมีเวลาเท่าไหร่
    Hodor is coming, Slytherin และ Ravenclaw ถูกใจข้อความนี้
  20. Ravenclaw

    Ravenclaw ทหารม้า

    เหมือนกัน คนอื่นด้วย - -
    Hodor is coming, Slytherin และ Źéńőń ถูกใจข้อความนี้
  21. Slytherin

    Slytherin พลเดินเท้า

    แห่ะๆ ก็อยากลองออกทะเลดูมั่งเหมือนกันแบบที่คุณ @Amarill บอก หมู่นี้งานยุ่งมากซะจนไม่ค่อยมีเวลาเท่าไหร่ มีโอกาสโผล่มาแป๊บนึงแล้วก็หายไปหลายวัน คิดถึ๊งงงงคิดถึงทุกคนจริงๆ
    ตกท่านแกรนเมสไปคนนึงหรือเปล่าครับ

    @Źéńőń สุดท้ายนี้เราคงไม่ได้เข้าบอร์ดในวันพรุ่งนี้ ขอ HBD ล่วงหน้าก่อนเลยแล้วกันนะ;)
    Amarill, Źéńőń และ Hodor is coming ถูกใจข้อความนี้
  22. Hodor is coming

    Hodor is coming ราชองค์รักษ์

    อุ๊ตะ! จริงด้วยขอรับ แต่ท่านแกรนด์เมสเตอร์ยังคอยเป็นที่ปรึกษาอวุโสอยู่เนืองๆนะขอรับ อยากบอกท่านแกรนด์ @Kurodo ว่า ซื้อender's game มาแล้วนะขอรับ ถึงจะยังมิได้อ่าน แต่ไปดูหนังมาแล้วขอรับ สนุ๊กสนุก คาดว่าในหนังสือต้องมันส์กว่านี้แน่ๆ ขอบคุณที่แนะนำขอรับ

    และขออวยพรสุขสันต์วันเกิดล่วงหน้านะขอรับ ท่าน Zenon ขอให้รีบจบสนามรบแล้วมาพบสนามรักนะขอรับ:oops: ... มีความสุขมากๆ พลานามัยแข็งแรงขอรับ:X3: (หรือนี่จะเป็นการเตรียมตัวเดินทางสู่ทะเลที่กระผมใฝ่หาครั้งใหม่!!!)
    Kurodo และ Źéńőń ถูกใจข้อความนี้
  23. Amarill

    Amarill ทหารม้า

    อุ๊ต่ะ @Źéńőń สุขสันต์วันเกิดไว้ก่อนนะคะ ขอให้สุขภาพแข็งแรงอายุยืนหมื่นปีเน้อ ขอฝากเนื้อฝากตัวกับรุ่นพี่อย่างเป็นทางการ นะคร้า
    @Hodor is coming อ่าว อาการเดียวกันฮ่ะ ดูหนังจบเดินเข้าร้านหนังสือ รู้สึกพักนี้ตัวเองอ่านหนังสือตามกระแสบ่อยเกิ๊น แบบนิยายที่เอามาทำเป็นหนัง เราได้ดูถึงไปอ่านหนังสือ ยังเจ็บใจอยุ่เรื่องหนึ่ง The Alchemist ตามหามานานหลายเดือนแล้ว เพิ่งรู้ไม่กี่วันก่อนว่าหนังสือเรื่องนี้จะเอาไปทำเป็นหนังอีกเหมือนกัน ไม่ได้ๆ ต้องอ่านก่อนๆ 555
    Hodor is coming และ Źéńőń ถูกใจข้อความนี้
  24. Kurodo

    Kurodo Grand Maester Staff Member

    ช่วงนี้ผมก็ไม่ค่อยว่างครับ ใกล้สอบจบแล้ว (ใกล้มาสองสามเดือนแล้วนะเนี่ย) ยังนั่งเขียนเล่มเพิ่มเติมอยู่เลย

    Ender's Game ผมยังไม่ได้ดูเลย วิจารณ์จากต่างประเทศค่อนไปทางดีแต่ยังไม่เจิดมาก
    แต่ตัวหนังสือฉบับที่ผมอ่าน สุดยอดอ่ะ ผมติดอ่ะ (ไม่รู้คนอื่นจะติดแบบผมป่าว?)

    ตอนนี้อ่าน Postmortem หรือ ศพ ของสำนักพิมพ์นานมีบุ๊คส์อยู่ อ่านไปกว่า 1 ใน 3 เล่มเพิ่งมันส์ ซูฮกว่าคนต่างประเทศทำการบ้านมาดีมาก เขียนได้ละเอียด แต่จะว่าไปก็มีสาเหตุว่าเค้าก็ทำงานสายนี้มาก่อนเหมือนกัน

    อ่ะ ผม ออกทะเลแล้วซินะ
    ผมเซฟ Lyric ของคุณ @Amarill ไว้ใน iBook แล้ว ไว้ผมอ่านเสร็จจะมาจิ้นแบบ @Hodor is coming นะครับ
    Hodor is coming และ Amarill ถูกใจข้อความนี้
  25. AM'Rome Buster

    AM'Rome Buster ราชองค์รักษ์

    ใครคือปลากินเมฆ

Share This Page