อ่านหนังสือไปนานๆแล้วเขวกันบ้างมั้ย

ขอแนะนำอุปมาเปรียบเทียบของเซเวอรัส สเนปบางส่วนที่ผมเจอมานะครับ

Freudian Excuse : ข้ออ้างฟรอยเดียน
การขาดสิ่งสำคัญในวัยเยาว์คือสาเหตุการทำชั่ว ผู้ที่เคยถูกกระทำรุนแรงเมื่อยังอายุน้อยจะโตขึ้นมาเป็นฆาตกรต่อเนื่องผู้ล้างแค้น, ผู้ต้องการทำลายทุกสิ่งด้วยความขมขื่น, ผู้ไม่เห็นคุณค่าของสิ่งใด เชื่อว่าโลกนี้คือนรกบนดิน คนคืออสูร อำนาจคือทุกสิ่ง

Hidden Heart of Gold : ปิดทองหลังพระ
ทำดีในที่ลับเพราะมีชื่อเสียที่ต้องรักษาโดยไม่หวังสิ่งตอบแทนใดๆ ตัวละครแบบนี้มักถูกจับได้ว่าเป็นคนยังไงโดยคนที่เขาไม่อยากให้รู้ที่สุด เขามักขู่คนที่เห็นเขาไม่ให้บอกใคร แต่ความลับก็แตกอยู่ดี ถึงจะไม่แตกก็เรียกคะแนนจากคนดูได้เพียบ

Finding Judas : จูดาสเผยตัว
ผู้ร้ายที่บงการอยู่เบื้องหลังเผยตัว ซึ่งเป็นเคยตัวละครที่น่าเห็นใจ ปรากฏตัวในจุดหักมุมของเรื่อง ทำให้ตัวละครเอกที่เหลือดูงี่เง่าไปทันตา เมื่อมีเรื่องร้ายเกิดขึ้น ตัวละครเอกจะวุ่นวายหาผู้ก่อเหตุซึ่งก็อยู่ในหมู่พวกเขาเอง คอยบงการอยู่เบี้องหลัง แต่ผู้ก่อเหตุทำเพราะมีเจตนาดี หวังว่าสิ่งที่เขาทำจะช่วยพวกเขาทุกคน บางทีเขาก็ถูกและทุกคนขอบคุณเขาแบบไม่เต็มใจ บางทีก็เป็นหายนะ แต่เขาก็ไม่ใช่ผู้ร้ายอยู่ดี

Noble Demon : อสูรผู้ทรงเกียรติ
ผู้มีจุดประสงค์ร้ายแต่วิธีการไม่ร้ายตาม มักเป็นผู้ร้ายผู้ทรงเกียรติ ไม่แยแสภาพพจน์ เจ้าตัวอาจตั้งใจสร้างและยอมรับเองด้วยซ้ำ แม้จะมีโอกาสบ่อยแต่เขาก็จะไม่ทำสิ่งชั่วร้ายล้วน เขาอาจทำลายเมืองแต่ต้องหลังจากทุกคนหนีออกไปแล้ว เขาอาจสละทั้งกองทัพเพื่อเป้าหมายแต่เขาก็จะสละตนเองด้วยถ้าจำเป็น เขาอาจยึดครองเมืองแต่จะไม่ก่อความเสียหายเกินความจำเป็น เขาอยากฆ่าพระเอกแต่เขาจะไม่ทำลับหลัง บางคนต้องอธิบายการกระทำของเขาเพื่อไม่ให้คนอื่นเข้าใจผิดว่าเขาอ่อนโยน การฆ่าบริวารที่ทำผิดพลาดเป็นการสิ้นเปลือง เพือ่นใหม่ของเขาคือ "มิตรเพื่อความได้เปรียบ" ซึ่งก็มักเป็นเพียงฉากหน้า การกระทำของเขามักเกิดจากปมที่เกิดขึ้นเมือเขายังอ่อนแอและช่วยตนเองไม่ได้ ทุกอย่างที่เขาต้องการมีเพียงความรัก ผู้ร้ายแบบนี้ไม่ใช่คนดีแต่เป็นผู้ทรงเกียรติและแข็งแกร่งที่อยู่เหนือการกระทำต่ำทราม หรือไม่ก็เพียงไม่สนใจจะทำ

Knight in Sour Armor : อัศวินเกราะมืดมัว
ผู้มีอุมการณ์ที่เชื่อในความจริง ความยุติธรรม และอุทิศตนเพื่อให้ได้มา แต่โลกกลับทำให้เขาผิดหวังซ้ำแล้วซ้ำอีก สำหรับพวกเขาแล้วการเป็นคนดีนั้นไม่มีอะไรดีเลย แต่ก็ไม่ได้ทำให้พวกเขายอมแพ้ เขาเปลี่ยนชุดเกราะแวววาวเป็นชุดเกราะมืดมัวจากทุนิยม พวกเขาเชื่อว่าโลกนี้มืดมน ต่ำทราม โหดร้ายและเลือกที่จะสู้ไม่ใช่เพราะเชื่อว่าจะสร้างความเปลี่ยนแปลงได้แต่เพราะเป็นสิ่งที่ถูกต้อง ตัวละครพวกนี้มักมีศีลธรรมคลุมเครือ พวกเขามักยินดีออกนอกกฎเพื่อทำบางสิ่ง พวกเขามักไม่สบอารมณ์และโดนล้อเพราะบูดบึ้งตลอด ทุนิยมทำให้พฤติกรรมเปียมอุดมการณ์ยิ่งโดดเด่น มันเป็นเรื่องง่ายที่จะรักทุกคนเมื่อทุกคนเป็นคนดี แต่คุณต้องเป็นคนดีจึงจะปกป้องผู้อื่นทั้งๆ ที่เชื่อว่าคนด้วยกันมันสารเลว

Sour outside, sad inside : ข้างนอกฉุนเฉียว, ข้างในหม่นหมอง
ตัวละครนี้มักใจไม้ไส้ระกำ ส่อเสียดและโหดร้าย แต่ก็เป็นเพียงฉากหน้า จริงๆ แล้วพวกเขากลัดกลุ้มและหวาดกลัว พยายามข่มขู่คนอื่นให้อยู่ห่างๆ เหมือนกับเม่น พวกเขามีหนามไว้ป้องกันตัวเอง พวกเขาหวาดกลัวความใกล้ชิด อาจเป็นเพราะเคยถูกทำร้าย ตัวละครแบบนี้มักถูกเปิดตัวเป็นคนที่ผู้ชมรังเกียจ แต่พัฒนาการของตัวละครจะบอกว่าพวกเขาแค่กลัวการใกล้ชิดกับใครๆ

Tragic Hero : ตัวเอกผู้น่าเศร้า
พวกเขาเป็นตัวละครที่มีจุดอ่อนร้ายแรง (เช่น ความโอหัง) ถูกกำหนดมาให้ล้มเหลวในการไขว่คว้าความฝันไม่ว่าจะพยายามหรือเจตนาดีเพียงใด ตัวละครนี้เป็นตัวเอกหรือตัวร้ายก็ได้ เมื่อเป็นผู้ร้ายก็มักจะมีเป้าหมายตรงข้ามกับตัวเอก แต่ผู้ชมก็เห็นใจเขาอยู่ดี เมื่อเขาพ่ายแพ้ ตัวเอกก็เห็นใจเขาและรู้สึกผิดที่จะจับกุมเขา จึงเป็นเรื่องปกติที่จะหยุดไม่ให้เขาบรรลุเป้าหมายแต่ปล่อยเขาไป ตัวละครนี้มักไม่ถูกสังหาร ยกเว้นแต่เมื่อเขาเห็นว่าความตายยังมีเกียรติกว่าการถูกจับกุม ตัวละครแบบนี้ในฝ่ายตัวเอกมักจะตาย

Unscrupulous Hero : ตัวเอกผู้ไร้ศีลธรรม
เป็นตัวเอกที่ขาดศีลธรรมและบุคลิกลักษณะของตัวเอกในอุดมคติ แต่ก็ยังดีว่าตัวร้าย การขาดศีลธรรมของพวกเขามักไม่เรื่องของความห่างเหิน ความผิดพลาด หรือนิสัยเสีย การกระทำเลวของเขามักอยู่ในระดับเดียวกับตัวร้าย พวกเขามักไม่สับเปลี่ยนไปมาระหว่างการเป็นตัวเอกกับตัวร้าย เขามักอยู่ฝ่ายตัวเอกแต่ก็ยังคงไว้ซึ่งบุคลิกลักษณะของตัวร้าย

Hate Sink : สิ่งระบายความชิงชัง
เมื่อมีกลุ่มตัวเอกที่เป็นที่ชอบพอแล้ว และมีกลุ่มตัวร้ายที่มีเหตุผลและน่าเห็นใจ และตัวละครหนึ่ง เขาไม่ใช่ตัวร้ายหลักและมักไม่ใช่ตัวร้ายเลย เขาไม่ได้ก่ออุปสรรคแก่เหล่าตัวเอก แต่เขาทำให้ชีวิตของพวกตัวเอกยุ่งยาก เขามักเห็นแก่ตัว ดื้อรั้น ละโมบ ยโสจองหอง ขลาดเขลา ตัดสินใจพลาดอยู่เสมอ เขาอยู่เพื่อโดนเกลียด ทุกสิ่งที่เขาทำก็เพื่อให้ผู้ชมเกลียดมากขึ้น เรามักเห็นเขาล้มลงในที่สุด ซึ่งก็มักสร้างความพอใจอย่างมาก จุดจบแบบกรรมตามสนองก็ยอดเยี่ยมเช่นกัน

Guile Hero : ตัวเอกผู้มากเล่ห์
ตัวละครเอกที่ทำการโดยเล่นการเมืองและชักจูงพวกตัวโกง พวกเขาแลกอาวุธกับเสน่ห์ ปฏิภาณ ความช่ำชองเรื่องการเมืองและการเงิน และความรู้เรื่องธรรมชาติของคนอย่างลึกซึ้ง พวกเขาชักใยตัวละครฝ่ายดีและคนรอบๆ ในแผนการเพื่อโค่นล้มจอมโฉด แต่พวกเขาก็มักระวังไม่ให้ผู้อื่นได้รับอันตราย หากทำไม่ได้ พวกเขาก็มักเสียใจมาก ตัวละครแบบนี้มักเป็นนักการเมืองหรือนักธุรกิจผู้ต่อสู้ในศึกชิงไหว
ชิงพริบ ตัวละครนี้มักเป็นคนดีที่มีเป้าหมายเดียวกับตัวเอกนักสู้หรือนักวิชาการ แม้ว่าพวกตัวเอกมักไม่พอใจที่ถูกชักใยแต่ตัวละครนี้ก็มักไม่ทำเกินไปจนสุดโต่ง

Good Is Not Nice : คนดีไม่ใช่คนน่าคบ
เขาไม่ฆ่าใครถ้าทำได้หรือปล่อยให้ใครมีอันตรายด้วยการละเลย เขามักยินดีช่วยเหลือคนแปลกหน้าหรือสังคมที่อยู่ เมื่อมีเสียงเรียกร้อง เขาก็จะตอบรับโดยแทบไม่ทักท้วง เขามักช่วยเหลือผู้ตกทุกข์ที่ไม่มีอะไรตอบแทน เขาแทบจะเหมือนตัวเอกในอุดมคติ
แต่ว่าเขาเป็นคนสันโดษและบางครั้งก็ปรามาสผู้ที่เขาพบอย่างชัดเจน เขาอาจไม่อธิบายอะไรเลย เขาอาจประณามคนที่แสดงความขอบคุณ มิตรภาพ ความรัก และคนที่เสนอความช่วยเหลือเมือเขามีปัญหาซึ่งมีหลายสาเหตุเช่น

• เขาต้องการเป็นคนเห็นแก่ตัวและจองหองหรือไม่แยแสอะไรทั้งนั้น แต่ศีลธรรมของเขาก็ขวางเขาอยู่เรื่อย เขาอาจแสดงตัวเป็นคนน่ารังเกียจเพื่อปิดบัง
  
• เขาเชื่อจริงๆ ว่าเขาดีกว่าทุกคน มันยากที่จะคบหาคนอื่นในเมื่อเขาไม่เคารพใครเลย แต่เขาก็อยากช่วยเหลือคนที่อยู่ต่ำกว่าเขาอยู่ดี
  
• เขาเป็นคนสันโดษ ความรับผิดชอบบังคับให้เขาทำความดี แต่เขาไม่คิดเช่นนั้นกับความสุภาพหรือการคุยเล่น
  
• เขาอาจต้องการเป็นคนน่าคบแต่เชื่อว่าการทำเช่นนั้นไม่ได้ช่วยทุกครั้ง การทำความดีจำเป็นต้องกระทำโหดร้าย โดยเฉพาะเมื่อเขาต้องการให้บทเรียน
  
• เขายอมให้ใครใกล้ชิดเขาไม่ได้เพราะศัตรูจะใช้ประโยชน์ได้
  
• โลกที่เขาอยู่เป็นโลกที่ศีลธรรมคลุมเครือ การเป็นคนดีหัวจรดเท้าไม่ได้ผลแน่นอน